خداحافظ؛ تلخ اما واقعی
این یکی را نوشتم برای همان‌هایی که اینجا را دنبال نمی‌کنند! "یادداشت‌های یک دیوانه" نام برازنده‌تری برای اینجا بود. آخر کدام آدم سالمی می‌نویسد برای آنهایی که نمی‌خوانند؟!
لطفی که درست کردن اینجا داشت روشن شدن این ماجرا بود:
اینجا همهٔ من است. هر که به هر دلیلی آنچه اینجا نوشته می‌شود را دنبال نمی‌کند، به من بی اعتناست؛ به همهٔ من بی اعتناست.
توقعی هم نیست؛ یکی کار دارد، یکی حوصله ندارد، یکی وقت دارد، دیگری ندارد! یکی از من خوشش نمی‌آید، یکی از ادبیات اینجا راضی نیست، دیگری هم نوشته‌ها را نمی‌پسندد. یکی تلگرام دارد و مرورگر ندارد، دیگری مرورگر دارد اما تلگرام ندارد!
هر چه هست آنکه نوشته‌های کوتاهی که گاه به گاه اینجا نوشته می‌شود را نمی‌خواند بی‌شک نه حوصلهٔ مرا دارد، نه وقت دیدنم را و نه حوصلهٔ شنیدن حرف‌هایم را.
خداحافظ همهٔ آنهایی که همهٔ من را دنبال نمی‌کنید. خدا پشت و پناهتان!
نوشته شده در جمعه ۱۳ بهمن ۱۴۰۲
حرفی؟ سخنی؟
دوست خوبم سلام! پیام شما در این صفحه منتشر نمی‌شه برای همین اگه دوست داری جواب پیامی که برام می‌نویسی رو بگیری حواست باشه که ایمیل معتبری وارد کنی. تنها راه ارتباطی من با شما همین ایمیلیه که اینجا وارد می‌کنی. پیشاپیش ممنونم که نظرت رو می‌گی.